خاکشیر
خاکشیر گیاهی است علفی به بلندی حدود 80 سانتی متر که قسمت پائین دارای پوششی از کرک و بالای گیاه بدون کرک و در بعضی موارد تمام گیاه بدون کرک است .برگها دارای بریدگیهای عمیق 3-2 بار تقسیم شده است. این گیاه به صورت خودرو در کنار جاده ها و اماکن غیرزراعی و نسبتاً مرطوب دیده می شود اما رویشگاه آن در ایران غالباً نواحی شمالی کشور، رشته کوه های البرز، استان خراسان جنوبی (شهرستان بشرویه)، استان بوشهر، منطقه بلوچستان در استان سیستان و بلوچستان، منطقه آذربایجان، استان لرستان و استان کرمانشاه می باشد. بذر خاکشیر در ایران یا به صورت مستقل یا به صورت مخلوط (همراه با یک محصول دیگر) در زمین کشت می شود.
خواص خاکشیر:
به عنوان یک نوشیدنی خنک کننده،خاصیت ضدالتهابی برای دستگاه تنفسی و دستگاه گوارش و التیام‌دهنده زخم و جراحات،کاهش رشد سلول‌های سرطانی،رفع بواسیر و واریس،درمان ضعف قوای جنسی ناشی از وجود سودای زیاد در بدن، مفید برای نرمی و لطافت پوست، بهبود ورم‌های سفت پوستی و زیر پوستی، درمان التهاب و ورم لوزه ،بهبود ترشحات بینی به هنگام سرماخوردگی،مدر و تب بر،دارای مقادیر فراوانی فیبر ،مفید برای دفع سنگ کلیه،درمان دو بیماری سرخک و مخملک،باز کردن صدا،از بین بردن اگزما، کهیر و التهابات پوستی و برطرف نمودن جوش‌های صورت ،بهبود شوره سر،کنترل و تسکین فشارخون.
کاشت بذر خاکشیر:
تکثیر از طریق کاشتن بذر خاکشیر در پائیز یا در بهار صورت می گیرد. برای اینکار بذر های رسیده را در زمین سبک و نسبتاً مرطوب می پاشند. سپس فاصله آنها را به مقدار کافی در نظر می گیرند و یا آن که این کار را در امتداد طولی با فواصل معینی انجام می دهند و سپس فاصله هر گیاه را از دیگری با خارج کردن پایه های اضافی مرتب می نمایند. همچنین می توان این گیاه را به صورت دیم کشت نمود.
